لحظه هاى بى تو بودن مى گذره اما به سختى

خیلى سخته!تو دلم یه چیزه تو سرم یه چیز دیگه! دلم یه آدم دیگه رو مى خواد عقلم یه آدم دیگه رو!

زبونم که اصلاً حرف گوش نمى ده!اونى رو مى گه که دوس داره!مى خواد اونو خوشحال کنه...اما دلم،احساساتم،هیجانهام،خواسته هام...همشون رو سرکوب شده مى ببینم.

اونو خوشحال مى کنم تا شاید بتونم ذره اى از محبتاشو جبران کنم،بهش مى گم منم دوستت دارم تا جواب احترامى که همیشه بهم میذاره رو بدم.

دوستش دارم ولى انگار یکم تو رودربایستی موندم!

مى گه بهترین لحظه هاى زندگیم وقتاییه که کنار تو هستم.مى گه مطمئنم که عاشقتم.انقدر صادقانه مى گه که امکان نداره باور نکنم.

همه کسایى که مى شناسنش مى گن باهاش بازى نکن اون راست مى گه.بازى نمى کنم دارم بهش علاقه مند مى شم.ولى به سختى!

وقتى کنارشم همش دلم مى خواد یهو برگردم اونى رو که هنوز خیلى دوسش دارمو ببینم...