خالی

این جوری شروع می شه که نمی دونی خوبه یا بد،نمی دونی خوشحالی یا ناراحت،نمی دونی می خوای بری یا بمونی...از هیچی سر در نمیاری.فقط می دونی که باید باشه.یکم که بگذره می فهمی اصلا برات مهم نیست که خوبه یا بد،حتی شاید دلت بخواد بکُشیش،هم اونو هم همه حس هاتو،دلت می خواد خودتو خالی کنی،همه چی رو سینت سنگینی می کنه.قلبت گنده می شه باد می کنه،دوس داری بترکونیش...بعد از ترکیدنش می فهمی چیزی توش نبوده...فقط یه حجم بزرگ و خالی بوده که بی خودی جای روحتو تنگ کرده.

ترس میاد سراغت،شاید احساس تنهایی کنی،حال خودتو نمی فهمی.

گریه می کنی...

این جوریه که تموم می شه.